Ang dami sa kasama ko sa trabaho ang DDS. Yung iba, sinisimulan na kong awayin. Hindi ko sila mapatulan kasi sa kanila ako nagpapaturo. Lol. Some, I'm actually friends with.

Nagbibigay din daw ng subpoena para sa mga critics sa social media.

Ang effed up ng Pilipinas.

Ayoko rin masyadong panindigan ang mga pinaniniwalaan ko ngayon. I know in part, I understand in part.

Hindi ko maintindihan bakit hindi nila makita ang nakikita ko.

Pero the more kong tinitingnang ang behavior nila, the more kong nari realize na wala kaming pinagkaiba.

They too are fighting for what they believe in their heart to be right and true. I know really good people who support Duterte kahit wala syang malinaw na plano. Kahit dahas ang solution nya sa mga bagay bagay imbes na konkretong aksyon. Kahit walang balita kung saan nya ginamit 200+ B na emergency fund. Kahit pati donasyon ng mga tao gusto nyang i-manage lang ng makupad nyang gobyerno.

Pero. Ano bang pinagkaiba namin sa DDS?

My college friends and I are sharing the same laments. Sa kabutihang palad, parehas kami ng pinaniniwalaan kaya walang debateng nagaganap.

Some of them are calling DDS, bobo, tanga, uto uto.

Likewise, there are people from the other side na tinatawag naman kaming bobo, tanga, puro reklamo, puro kuda, at walang naitutulong sa bayan.

I'm starting to think that maybe both of us are right.

Para tayong pawn. Pinakawalan para mag away at magpatayan hanggang sa makalimutan natin kung ano ba ang tunay nating pinaglalaban.

Paano ba tayo makakaalis sa ganito? 

Right now, I'm doing all I can to keep my relationships in tact. Ok lang dun sa mga taong wala akong pake. I've long removed them from my friends list. But there are people I actually care about who are Duterte's apologists. People na hindi ko matatawag na bobo dahil alam kong hindi yun totoo. People who's character I can attest to, because I know who they are.

Bakit tayo umabot sa ganito?

I have a book about the art of seduction which I have read and re-read like a bible. A part of the book talks about mass seduction and it pretty makes sense. Even Hitler was an expert mass seducer.

Ano bang dapat nating gawin?

Kung susundin ko ang isa sa laws ng 7 Spiritual Laws of Success na Law of Least Effort, "everything is as it should be", it says.

Ewan ko. Kung mako contain ni Duterte ang buong coronavirus situation na ito, ok lang kahit kanya na yung 200B.

Naawa lang ako sa mga doctor at medical staff na hindi nabibigyan ng sapat na PPE. Nahahawa, nagkakasakit, namamatay.

Yung mga taong aalma dahil di nabigyan ng ayuda at wala nang makain na gusto nyang ipabaril.

Makatarungan ba na sila ang sakripisyo para magtagumpay tayo sa paglaban sa virus na to?

Ok kami ng pamilya ko ngayon. Sinabihan ko sila mama na wag muna lumabas kahit hanggang April 7 lang. Ubos na ang hipon. Hindi parin ako kumakain ng hayop na may backbone kaya gulay gulay at sabaw sabaw lang ang kinakain ko nitong mga nakaraang araw. Sa totoo lang, natututunan ko nang magustuhan ang lasa ng gulay. Sabi ni Mama, baka daw sardinas nalang kami next week. Isda yun. May backbone. Pero ok lang naman, mabubuhay naman ako sa puro kanin. Kung tutuusin, pwede naman akong hindi makialam. Ok naman kami ng pamilya ko.

Ewan ko. Kung hindi tayo mag rereklamo, paano maaksyunan ang kakulangan? Paano ang mga buhay na masasayang? Hindi ko maintindihan kung bakit may mga taong patuloy na sumusuporta sa leader na walang respeto sa buhay.

Sabi nya swerte daw ang mga namatay para sa bayan. Minsan tuloy naiisip ko nalang na sana sya rin swertehin. Pero syempre babawiin ko yun kasi kawawa naman ang maiiwan nyang pamilya.

Hayst. I feel so conflicted these days. 

02:13 PMにcinderellaareus によって書かれました。

コメントを書く