nagmumukmok sa lungga..

mawala man di mapupuna..

di masisi layuan man

di masisi ipagtabuyan man

sa kanlungan ng madungis na daan

dun marahil nababagay

mga tinig na walang saysay

isigaw man di maririnig

sa kariktang pinagkait

magkukubli na lamang ba?

sa kauring taong grasa

sa kanila ba may pagasang

ang inusal kong awit ay sayawan din nila

..

..

..di na masasagot..

mananatiling kimi

sa isang sulok ng lunggang ginawang kanlungan

ng kaluluwang nag iisa

na humihiyaw ngunit di naririnig..

sadya bang malupit ang daigdig..

..

..

,,

pagtatakhan ba?

kung kaiinggitan man si sisa

at mga kauri nya

silang di alintana ang lamig..

silang sumasayaw sa tugtog ng sarili nilang daigdig

silang di mababagabag sa di makataong pagtrato ng mga taong

tinatawag na normal..

pagakat di nila batid..

o marahil natutunan lamang nilang maging manhid..

may kinabukasan pa ba??

pagtatagpuin ba??

sa marungis kong daan..

sa dugyot kong katauhan??

saan ba pupunta?

saan nga ba?

03:27 PMにcinderellaareus によって書かれました。

コメントを書く