My heart says, "I wanna play BATTLE REALM". But the bills says, "no, you work your ass off".

---

I know. If tinanggap po yung offer of that company, by now siguro e nakapag orientation na ko. Wala ng problema, meron ng stable income. Even I know that that decision should've made more sense. Totoo, hindi ko alam kung tama ba yung ginawa ko. Pero gaya ng dati, hindi parin naman ako nagsisisi. Siguro dahil part of me still believes na it will work out somehow. Na the Universe will send help and make things work out in the end.

Sa totoo lang, I dread going back to the corporate world again. 

Sabi ni Tita, kung sya daw, hindi nya daw sasayangin ang mga opportunities lalo na't maraming tao ang nahihirapan humanap ng trabaho.

Alam ko. Alam ko naman e.

Pero alam mo, masaya ako na pwede akong gumising kung kelan ko gusto.

Na kasabay kong kumain sila mama at papa, at madalas na bagong luto ang pagkain.

Masaya ako sa mga simpleng bagay gaya ng pag bored kami, we can go like, "tara bili tayo ng shake", or something. Kahit na hindi ko na afford ang starbucks, feeling ko mas masarap pa yung nabibili namin sa malapit sa school for 85 pesos, overloaded na. Kahit nga yung 30 pesos na ice scramble na hindi masarap, masaya na ko.

Masaya rin ako na I can cuddle my cats whenever I want. And kahapon during thunderstorm, I was able to comfort them nung natatakot sila sa kulog. Hindi ko rin kinaingalang mag-alala sa traffic, or mabasa sa byahe twing umuulan.

Selfish siguro itong mga bagay na nagpapasaya sakin. Oo, alam ko naman. And I am taking responsibility sa lahat ng decisions ko. 

I am going to give it my all. Then I will let the Universe take care of the rest.

11:27 AMにcinderellaareus によって書かれました。

コメントを書く