Isang kababawan. Nakakaasar.

Dati kasi parang mythical creatures ang mga taong gumagawa ng trabaho mo. Tas lumapit ka saken isang araw para magtanong tungkol sa leave ko... woah, ikaw pala yun. Dati pangalan ka na walang mukha. Tas hanggang saken mo na rin tinatanong ang leave ng seatmate ko. Hanggang tinatawag mo narin ako by name. Aba, meron na akong pangalan. hanggang sa aba, ngingitian mo narin ako pag nagkakasalubong tayo sa corridor. Tas minsan pumunta ka isang araw para sabihin saken na ifile ko nalang ang leave ko. Wla pang mythical creature na gumawa non. Trabaho naman na kasi yun ng TL, di ba? Hindi ko alam kung may mythical creature na ba na gumawa ng ganun ever. Kahet yung mga APAC people at that time nagulat. Mejo nanukso tuloy sila ng onti. Hindi ka narin na man bumalik mula non. Tingin ko naman wala lang rin yun on your part. Siguro bored lang ako at nakakalungkot din kasi pag walang crush. Tsaka type ko kasi yung mga tall at mejo dark like you.. Ang arte. Haha.

Kanina, nakita kita ulet, after a long time, sa corridor. Imbes na ngumiti, tumingin ako sa sahig. dang, that was sooooo nene. sixteen years old lang, z??!

Leche. I need to unearth my good old otl book to brush up what tiny amount of flirting skills I possess.

Sh*t,  bat ba ang wirdo ko?

Nerd na weird pa. That's soooo not sexy right? Ugh!

OK. Ayun lang naman. Mga onting kababawan. Siguro bored lang ako.

Ugh! Ignore me. I'm so annoying. 

09:15 PMにcinderellaareus によって書かれました。

4 コメント