Sa buhay, nabibigyan tayo ng choice na mag hang on or mag let go.

Hang on? Hindi ata applicable saken ang option na to. 

...

Ewan. Ang babaw ko kasi. I find joy in little things and I appreciate tiniest gestures from people... Kaya madalas pag napapalapit sakin, mamahalin ko... Pero hindi naman laging romantic ang pagmamahal di ba? Na ko confuse lang ba ko?

Kung yung mga selos selos anik naman, e normal na possesive naman talaga ako sa tao. Example, sa club namin. You know how i love the club, right? And everytime that there are guests showing a little interest in joining us, i see them as an intruder so i feel that little hostility inside me towards them. Pero syempre, hindi ko naman ia-act out. Usually, nawawala naman yung ganung feeling pag nakausap ko na sila at nagustuhan ko sila. Ganun yung normal ko. So hindi ibig sabihin na pag may selos factor, gusto ko na...

Habang ang mga tao ay nag mo-move on na sa buhay nila, heto ako at nag ooverthink.

Partner asked me a few days back if given a chance, ide-date ko ba yung sarili ko and i said yes. I meant it. Siguro kasi alam ko yung sweet at mapagmahal side ko.... But come to think of it,  ako lang ata ang nakaka alam na may ganun akong side.

May nabanggit si tim ferriss tungkol sa overthinking at kung paanong dapat outward thoughts ang laging iniisip at hindi inward.

Kaya, sige na nga...last na to...

Sabi ni neri, wala daw pag-asa at wag daw ipilit ang sarili sa hindi ka mahal. Sa pagkakaalam ko, wala naman akong pinipilit... Tsaka hindi kagad mahal? Paano kung hindi lang sinasabi? Kung hindi sinasabi (sa malinaw na paraan at hindi joke), malamanh dahil sa hindi nga mahal no...

Pero teka, di ba hindi mo rin naman sinasabi?

Ewan ko. Pero, o sya. Sige. Mukhang hindi nga kasama sa option yung hang on kaya, ok po.

I'm letting go na, Universe.

12:41 AMにcinderellaareus によって書かれました。

コメントを書く