Sabi nila, ang true love daw, hindi nagsisimula pag na "fall in love" ka. Instead, nagsisimula daw yun pag nag "fall out of love" ka na. From there kasi, hindi na hormones mo ang magdidikta kundi sarili mo nang decision. Decision kung patuloy mo bang pipilin yung taong to kahit hindi ka na kinikilig or may mga nasty side sya na narealize mo hindi mo pala gusto or nalaman ko na hindi pala sya ganun kaganda or kagwapo kung hindi sya nag aayos.

Decision. Gusto ko yung idea non. Yung ako yung pumili at hindi ako na trick lang ng mga body chemicals ko. 

Kaya siguro importante yung friendship, respect at trust kasi yun yung naiisip kong pinaka stable na foundation ng relationship ko with the other person. Tipo ng foundation na kahit wala ng kilig, kayang i-hold ang relationship together ng hindi gumuguho. 

I've always looked for that. Over the years, I made sure na yung taong pag-iinvestan ko ng emotions ko e meron ng tatlong yan. Most of the people i found, kulang ng at least isa.

Hanggang sa dumating ka.

The fall in came and now here's the fall out. nanghihinayang ako kasi gustuhin ko man, hindi naman kita pwedeng piliin. Narealize ko kasi na hindi pala pwedeng ako lang ang magde-decide.

It bites. Totoo.I'm not easy. You're not easy. Posibleng hindi magiging madali. Pero sa tingin ko kasi, kaya nateng gawing worth it.

Kaso ayun nga.

So babalik na naman ako sa paghahanap.

12:22 AMにcinderellaareus によって書かれました。

コメントを書く