Noong unang panahon, inutusan ako nang nanay kong pupunta sa palengke at bumili ng paninda para sa aming tindahan.

Gaya ng bilin ng nanay ko, dumerecho ako sa grocery at isa isang inilagay sa push cart ang bawat items sa listahan ng pinapabili ng nanay ko. Nung matapos ako, puno na yung cart, kaya pumunta na ko sa counter.

Z: magkano po?

C: *shwee shwee shwee* (nagbaby talk si Ate)

Z: *hands 2- 500 peso bills despite having no idea what the cashier said*

C: *stares*- Ma'am, two shwee shwee shwee po.

Z: *hands 2 more 500 peso bills, thinking the cashier meant 2000*

C: *stares some more* 200 lang po, *looks at the money and smirks*, kukunin ko yan.

I rarely go to the market. I didn't know it's possible to fill the entire cart and pay only 200. I brought mostly chips. Ang mura lang pala ng chichirya sa palengke.

--------

I sold some of my stocks a few days back. Napa-praning kasi ako sa pagpunta namin sa Cebu. Baka wala na kong maipamasahe pauwi. I have no idea how much I will need when I get there. Iniisip ko kung gaya ba nung pag go-grocery ko sa palengke, na o-overestimate ko lang ba ang kailangang budget?

Maybe I need to travel a little.

Gusto ko rin naman magtravel. Pero sa ngayon, gusto ko talaga munang yumaman.

10:38 PMにcinderellaareus によって書かれました。

コメントを書く