Ang sabaw ng mga calls ko kagabi. Well, ang sabaw naman talaga ng halos lahat ng mga calls ko. That was why when one of our TLs sent me an IM on messenger, I seriously thought na sasabihin nyang matatanggal na ko sa trabaho.

I am grateful for this job. I really am. I am well paid and this enables me to give a better life to my parents. I'm really happy.

Mabait ang mga kasama ko sa trabaho.

Mababait din ang mga boss ko.

Yung mga sinusupport namin, mga 90% naman sa kanila, mababait din.

May work place now is literally right next to my bed. I get 7 to 8 hours sleep.

Ok naman e.

Hindi ko maintindihan kung bakit nararamdaman ko parin na araw araw kailangan kong pilitin yung sarili ko na pumasok.

Gaano karaming pera ba ang kailangan ko para hindi ko na kailangang mag trabaho? Ewan ko.

Siguro gusto ko lang ulet ma feel na magaling ako sa ginagawa ko.

At siguro, hindi naman pag alis sa trabaho ang solusyon palagi sa ganitong damdamin.

Siguro din, hindi naman dapat na feelings mo lang ang basehan mo sa mga desisyon mo sa buhay. Takte, kung lahat ng feelings ko e sinunod ko, ni hindi siguro ako nakatapos ng pag-aaral.

My brother is on a no work no pay basis. He has work only a few days a week. He has 2 small kids- 1 is a 5-yo,  1 is a few days old. Once the ECQ is lifted, my brother's company will make them start working. He plans to go to work by then even if it means he'll need to risk getting the virus and passing it to his family. Sana parehas kaming yumaman ng kapatid ko para hindi na namin kailangang pilitin ang sarili namin na magtrabaho, at parehas namin mabigyan ang family namin ng magandang buhay.

Sa tingin ko, hindi healthy para sa tao ang walang trabaho. I want to to quit working not to stop working altogether, kundi para magkaron ako ng liberty to choose the work that I do.

Sabi nila kaya maraming Baby Boomers na tumandang mayayaman dahil wala sa generation nila yung YOLO mentality. Nagtrabaho sila knowing na kailangan nilang gawin yun, hindi tulad ng generation natin na nagtatanong pa ng "masaya ba ko sa ginagawa ko?"

I've been a little idealistic mula pa nung bata. Kaya siguro hindi naging smooth lahat for me. Pero ok lang naman. I remember being so scared about the decisions I've made then, but I'm glad that I've kept going kahit na takot na takot pa ko.

I don't think I'm scared now though. I wonder if I'm missing an essential ingredient to success with that.

But then, maybe not.

Sighs... gusto ko na yumaman.

11:01 AMにcinderellaareus によって書かれました。

コメントを書く