Ugh. Ewan.

Bumalik ako from Japan to Manila nung Friday. CR palang, damang dama ko na kung gaano ka-inconvenient mabuhay sa Pilipinas. CR talaga ang una kong na miss. At naiirita ako na ang lalaki ng basurahan sa banyo dahil hindi pwede i-flush yung tissue sa inidoro. I miss Japan. Sana makabalik ako. Sana madala ko rin sila mama dun. Sayang naman yung multiple visa ko kung hindi ako babalik.

Gah.

Pagkauwi ko nu Friday, biglang nag sink-in lahat ng problema ko tungkol sa pagbitaw ng account namin sa Japanese team. Bumuhos lahat ng takot at pag-aalala, muntik na ko mag hyperventilate. Mom knew. And she was like, may pension naman daw sila, at may trabaho naman daw ang kuya ko kaya hindi naman daw kami magugutom. I don't think I can ever live without my mother. I want to do everything for her, and give her everything. Pano ko gagawin yun kung wala na akong trabaho? In a way, alam kong maswerte ako that I still have my family.

Monday before I leave, I was waiting for a message from J*I. Sila yung account na aampon dapat sa JP team. After ng language assessment, nag message pala sakin yung J*I for an interview. 10years bago ko nabasa. After the interview the Friday before I leave, sinabi ko na sa kanila na magja Japan ako. Sabi nung interviewer, ita try nya daw i-schedule ako last Monday for the interview. Walang dumating.

Mejo hindi na ako umaasa, pero pasado alas dos kanina, nag message sila. As usual, late kong nabasa. Sa Friday yung 2nd interview ko. 

6 kami si team. 5 yung nagkapag language assessment na, hindi kasama si Robert dahil paimportante sya. Out of 5, 4 yung nakapag initial interview. And out of 4, ako lang yung minessage for 2nd interview. Pero ibang team ata yung tumatarget dun sa dalawa, but still, walang feedback dun sa kanila. I am happy. Nakakataas ng tingin sa sarili na ako lang yung natira. Pero hindi ko alam kung ano na pag tapos nito. Tungkol sa SAP yung work. Pinagreview ako ng interviewer, and I tried. Pero hindi ko talaga masyado maintindihan. So, ewan ko. Anong point na mas malayo ang naging progress ko compared sa mga kasama ko kung hindi naman ako makukuha? Lol.

Bahala na.

Sa totoo lang, gusto ko nalang hintayin na matanggal ako sa work. Para sa separation pay, syempre. Tas magpapahinga ako ng 1 month para mag-isip ng gagawin ko sa buhay ko. Parang ayoko na kasi mag trabaho. Gusto ko na kasi yumaman. Pero realistically, kaya ba to? Sa tamad kong to?

Isa sa main reason ng pagpunta ko sa Japan e yung 3D latte art sa Tokyo. Alam kong walang ganun sa Pilipinas dahil nag try ako hanapin. Feeling ko madali lang gawin. Gusto ko magtry at gawing negosyo... tapos?

Hah. Bahala na.

----

Gusto ko ng poging Japanese jowa na magdadala sakin sa Japan. Arg.

* * * * * * * * *

Written by cinderellaareus at 07:14 PM.

コメントを書く